مزامیر.
107.
خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد. 
فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است. 
وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب. 
در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند. 
گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید. 
آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 
و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند. 
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم. 
زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت. 
آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند. 
زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند. 
و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود. 
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 
ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست. 
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 
زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است. 
احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. 
جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند. 
آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 
کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید. 
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 
و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند. 
آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند. 
اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها. 
او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت. 
به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید. 
سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید. 
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 
طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید. 
پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید. 
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 
و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند. 
او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه. 
و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن. 
بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب. 
و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند. 
و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند. 
و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند. 
و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن. 
ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد. 
اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند. 
صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست. 
کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.